در این مقاله به بررسی تشنج و صرع پرداخته شده و موارد زیر مطرح شده است :

• تشنج چیست؟
• صرع چیست؟
• علائم تشنج کدام است؟
• انواع تشنج
• علت تشنج چیست
• عوارض تشنج
• تشخیص تشنج و صرع
• درمان این عارضه
• چه وقت به پزشک مراجعه کنیم ؟
• اقدامات پیشگیرانه از بروز خطر در هنگام تشنج
• کمک های اولیه هنگام وقوع تشنج

تشنج چیست ؟

مغز از سلولهای عصبی تشکیل شده است که از طریق فعالیت الکتریکی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. تشنج یک اختلال الکتریکی ناگهانی و بدون کنترل در مغز است. تشنج هنگامی اتفاق می افتد که یک یا چند قسمت از مغز دارای سیگنال های الکتریکی غیر طبیعی است که سیگنال های طبیعی مغز را قطع می کند. هر چیزی که ارتباط طبیعی بین سلولهای عصبی در مغز را قطع کند می تواند باعث تشنج شود. این اختلال ،می تواند باعث ایجاد تغییراتی در رفتار ، حرکات یا احساسات شما و در سطح هوشیاری شود.  برخی از عوامل ایجاد تشنج  شامل تب بالا ، قند خون بالا یا پایین ، الکل یا ترک مواد مخدر  است.

صرع چیست ؟

وقتی شخصی  2  بار یا بیشتر تشنج داشته باشد که علت مشخصی نداشته باشد ، این بیماری صرع تشخیص داده می شود. صرع نوعی اختلال مغز است. افراد مبتلا به صرع هنگامی که دو یا چند تشنج داشته اند تشخیص داده می شوند.انواع زیادی از تشنج وجود دارد. فرد مبتلا به صرع می تواند بیش از یک نوع تشنج داشته باشد.

انواع مختلفی از تشنج وجود دارد که شدت آن در دامنه مختلف است. انواع تشنج بسته به مکان و نحوه شروع مغز متفاوت است. بیشتر تشنج ها از 30 ثانیه تا دو دقیقه به طول می انجامد. تشنج که بیش از پنج دقیقه طول بکشد اورژانس پزشکی است.

تشنج شایع تر از چیزی است که فکر می کنید. تشنج می تواند پس از سکته مغزی ، آسیب دیدگی سر ، عفونت مانند مننژیت یا بیماری دیگری اتفاق بیفتد. با این حال بسیاری از اوقات علت تشنج ناشناخته است.

بیشتر اختلالات تشنج را می توان با دارو کنترل کرد ، اما مدیریت تشنج هنوز می تواند تأثیر قابل توجهی در زندگی روزمره شما داشته باشد. خبر خوب این است که شما می توانید با متخصص مراقبت های بهداشتی خود برای تعادل کنترل تشنج و عوارض جانبی دارو همکاری کنید.

علائم تشنج چیست ؟

همراه با تشنج ، علائم و نشانه ها می توانند از خفیف تا شدید باشد و بسته به نوع تشنج متفاوت است. علائم و نشانه های تشنج شامل موارد زیر است:

• گیجی موقتی
• حملات خیره شدن
• حرکات غیرقابل کنترل حرکات بازوها و پاها
• از دست دادن هوشیاری یا آگاهی
• علائم شناختی یا عاطفی ، مانند ترس ، اضطراب یا deja vu

پزشکان عموماً تشنجها را براساس چگونگی و منشا فعالیت غیرطبیعی مغز به انواع کانونی(فوکال) و جنرالیزه طبقه بندی می کنند. اگر چگونگی شروع بیماری تشنج مشخص نباشد ، ممکن است تشنج ها به عنوان شروع ناشناخته طبقه بندی شوند.

تشنج کانونی

تشنج کانونی ناشی از فعالیت الکتریکی غیر طبیعی در یک ناحیه از مغز شماست. تشنج کانونی هنگامی اتفاق می افتد که عملکرد الکتریکی غیر طبیعی مغز در یک یا چند ناحیه از یک طرف مغز رخ می دهد. قبل از تشنج کانونی ، ممکن است شما یک هاله (اورا) داشته باشید یا علائم آن را در مورد وقوع تشنج نشان دهید. این مسئله بیشتر با یک تشنج کانونی پیچیده متداول است. شایع ترین هاله شامل احساساتی است  مانند

• deja vu
• عذاب قریب الوقوع
• ترس
• سرخوشی
• تغییرات بصری
• ناهنجاری شنوایی
• یا تغییر در حس بویایی

داشته باشید تشنج کانونی می تواند با یا بدون از دست دادن هوشیاری رخ دهد.

تشنج کانونی با اختلال آگاهی

این نوع تشنج اغلب در ناحیه مغز اتفاق می افتد که کنترل احساسات و عملکرد حافظه (لوب تمپورال) را کنترل می کند. احتمالاً هوشیاری خود را از دست خواهید داد. شما فقط ممکن است از آگاهی از اتفاقات اطراف خود دست بردارید. ممکن است بیدار به نظر بیایید اما انواع رفتارهای غیرمعمول داشته باشید.

ممکن است شما به فضا خیره شوید. به طور عادی به محیط خود پاسخ ندهید یا حرکات تکراری مانند مالیدن دست ، جویدن ، بلع یا راه رفتن دورانی را انجام دهید. زبان زدن به لثه ، لب زدن ، لب جویدن ، جیغ زدن ، گریه یا خندیدن باشد. ممکن است بعد از تشنج خسته یا خواب باشید. به این دوره بعد از حمله می گویند.

تشنج کانونی بدون از دست دادن هوشیاری

علائم بستگی به این دارد که کدام ناحیه از مغز تحت تأثیر قرار می گیرد. اگر عملکرد غیر طبیعی مغز الکتریکی در بخشی از مغز درگیر با بینایی (لوب اکسیپیتال) باشد ، ممکن است بینایی شما تغییر کند. بیشتر اوقات ، ماهیچه ها تحت تأثیر قرار می گیرند. فعالیت تشنج محدود به یک گروه عضلانی جدا شده است. این تشنج ممکن است احساسات را تغییر داده یا شیوه نگاه ، بو ، احساس ، سلیقه یا صدا را تغییر دهد ، اما شما آگاهی خود را از دست نمی دهید. این تشنجها همچنین ممکن است منجر به لرزیدن غیر ارادی قسمت بدن مانند بازو یا پا و علائم حسی خود به خود مانند لرزش ،تعریق و حالت تهوع سرگیجه و نور چشمک زن شود.

علائم تشنج کانونی ممکن است با سایر اختلالات عصبی مانند میگرن ، نارکولپسی یا بیماری روانی اشتباه گرفته شود.

تشنج جنرالیزه

تشنج هایی که به نظر می رسد شامل تمام مناطق مغز می شود ، تشنج جنرالیزه نامیده می شوند. تشنج عمومی در هر دو طرف مغز اتفاق می افتد. شما هوشیاری خود را از دست خواهید داد و بعد از تشنج  خسته خواهید شد. انواع مختلف تشنج جنرالیزه شامل موارد زیر است:

تشنج کوچک(ابسنس)

تشنج ابسنس ، که قبلاً به عنوان تشنج petit mal شناخته می شد ، اغلب در کودکان اتفاق می افتد و با خیره شدن به فضا یا حرکات ظریف بدن مانند چشمک زدن یا لب زدن به لب مشخص می شود. این تشنج ها ممکن است به صورت گروهی اتفاق بیفتد و باعث از بین رفتن مختصر آگاهی شود.

تشنج تونیک

تشنج تونیک باعث سفت شدن عضلات می شود. این تشنج ها معمولاً روی عضلات پشت ، بازوها و پاها تأثیر می گذارد و ممکن است باعث شود شما به زمین بیفتید.

تشنج آتونیک

تشنج آتونیک ، که به عنوان تشنج افتادن نیز شناخته می شود ، باعث از دست رفتن کنترل عضلات می شود که ممکن است باعث شود شما ناگهان فروپاشی یا سقوط کنید.

تشنج کلونیک

تشنج کلونیک با حرکات عضلانی تند و تیز مکرر یا ریتمیک همراه است. این تشنج ها معمولاً روی گردن ، صورت و بازوها تأثیر می گذارد.

تشنج میوکلونیک

تشنج میوکلونیک معمولاً به صورت تکانه ناگهانی مختصر یا گرفتگی بازوها و پاها ظاهر می شود.

تشنج تونیک-کلونیک

تشنج تونیک-کلونیک ، که قبلاً به عنوان تشنج گرند مال شناخته می شد ، چشمگیرترین نوع تشنج صرعی است و می تواند باعث از دست رفتن ناگهانی هوشیاری ، سفت شدن بدن و لرزش بدن و گاهی اوقات از بین رفتن کنترل مثانه یا گاز گرفتن زبان شما شود.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم

در صورت بروز هر یک از موارد زیر ، به کمک فوری پزشکی مراجعه کنید:

• این تشنج بیش از پنج دقیقه طول می کشد.
• تنفس یا هوشیاری پس از متوقف شدن تشنج برنمی گردد.
• تشنج دوم بلافاصله دنبال می شود.
• تب شدید
• عدم تحمل گرمای شدید
• بارداری
• دیابت
• وقتی  خود را در هنگام تشنج زخمی کرده اید.

علل تشنج چیست؟

سلولهای عصبی (نورون ها) در مغز باعث ایجاد ، ارسال و دریافت ایمپالس های الکتریکی می شوند که به سلول های عصبی مغز امکان برقراری ارتباط می دهند. هر چیزی که این مسیرهای ارتباطی را مختل کند می تواند منجر به تشنج شود.

شایع ترین علت تشنج صرع است. اما هر فردی که تشنج داشته باشد صرع ندارد. بعضی اوقات تشنج به دلیل:

• تب بالا ، که می تواند با عفونت مانند مننژیت همراه باشد
• کمبود خواب
• کاهش سدیم خون (hyponatremia) ، که می تواند با درمان دیورتیک اتفاق بیفتد
• داروهایی مانند تسکین دهنده درد ، داروهای ضد افسردگی یا ترک سیگار که آستانه تشنج را پایین می آورند
• ضربه مغزی که باعث ایجاد ناحیه ای از خونریزی در مغز می شود
• سکته
• تومور مغزی
• داروهای غیرقانونی یا تفریحی مانند آمفتامین یا کوکائین
• سوء مصرف الکل ، در زمان ترک یا مسمومیت شدید

عوارض تشنج چیست؟

داشتن تشنج در مواقع مشخص می تواند به شرایطی منجر شود که برای شما یا دیگران خطرناک باشد. ممکن است در معرض خطر باشید:

• افتادن اگر هنگام تشنج افتادید ، می توانید سر خود را مجروح کنید یا یک استخوان را بشکنید.
• غرق شدن اگر هنگام شنا یا حمام کردن تشنج دارید ، در معرض خطر غرق شدن تصادف هستید.
• حوادث رانندگی
•  تشنج که باعث از بین رفتن آگاهی یا کنترل می شود می تواند خطرناک باشد اگر شما در حال رانندگی یک ماشین هستید و یا تجهیزات دیگری را اداره می کنید.
• عوارض بارداری
• تشنج در دوران بارداری هم مادر و هم کودک را به خطر می اندازد و برخی داروهای ضد صرع خطر نقص هنگام تولد را افزایش می دهد. اگر صرع دارید و قصد بارداری دارید ، با پزشک خود کار کنید تا او بتواند در صورت لزوم داروهای شما را تنظیم کرده و بر بارداری شما نظارت کند.
• مسائل بهداشتی عاطفی

افراد مبتلا به تشنج به احتمال زیاد دچار مشکلات روانی مانند افسردگی و اضطراب هستند. مشکلات ممکن است در نتیجه مشکلات در مواجهه با خود بیماری و همچنین عوارض جانبی دارویی باشد.

تشخیص

پس از تشنج ، پزشک علائم و تاریخچه پزشکی شما را به طور کامل بررسی می کند. پزشک شما ممکن است چندین آزمایش را برای تعیین علت تشنج شما انجام دهد و ارزیابی کند که احتمال وجود یک آزمایش دیگر نیز چقدر است.

آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• یک آزمایش عصبی
  • پزشک ممکن است رفتار شما ، توانایی های حرکتی و عملکرد ذهنی شما را آزمایش کند تا تشخیص دهد که در مغز و سیستم عصبی خود مشکلی دارید.
• آزمایش خون
  • پزشک شما ممکن است برای بررسی علائم عفونت ، شرایط ژنتیکی ، قند خون یا عدم تعادل الکترولیت از یک نمونه خون استفاده کند.
• نمونه گیری مایع نخاع
  • اگر پزشک شما به عنوان عفونت به عنوان علت تشنج مشکوک است ، ممکن است برای آزمایش نیاز به نمونه ای از مایع مغزی نخاعی داشته باشید.
• الکتروانسفالوگرام (EEG)
  • در این آزمایش پزشکان الکترودها را با ماده ای مانند خمیر به پوست سر شما وصل می کنند. الكترودها فعاليت الكتريكي مغز شما را ضبط مي كنند كه با ضبط EEG خطوط موج دار نشان مي دهد. EEG ممکن است الگویی را نشان دهد که به پزشکان می گوید احتمال دارد دوباره تشنج رخ دهد. آزمایش EEG همچنین ممکن است به پزشک شما کمک کند شرایط دیگری را که از صرع تقلید می کند به عنوان دلیل تشنج شما خارج شود. بسته به جزئیات تشنج شما ، این آزمایش ممکن است به صورت سرپایی در کلینیک ، شبانه در منزل با دستگاه سرپایی یا بیش از چند شب در بیمارستان انجام شود.
• توموگرافی کامپیوتری (CT)
  • سی تی اسکن از اشعه X برای به دست آوردن تصاویر مقطعی از مغز شما استفاده می کند. سی تی اسکن می تواند ناهنجاری هایی را در مغز شما نشان دهد که ممکن است باعث تشنج مانند تومورها ، خونریزی و کیست شود.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
  • اسکن MRI از مغناطیس و امواج رادیویی قدرتمند برای ایجاد نمای دقیق از مغز شما استفاده می کند. پزشک شما ممکن است ضایعات یا ناهنجاری هایی را در مغز شما تشخیص دهد که می تواند منجر به تشنج شود.
• توموگرافی انتشار پوزیترون (PET)
  • اسکن PET برای کمک به تجسم مناطق فعال مغز و تشخیص ناهنجاری ها از مقدار کمی از مواد رادیواکتیو با دوز کم که به داخل رگ تزریق می شود استفاده می کند.
• انتشار توموگرافی کامپیوتری انتشار یک فوتون (SPECT)
  • آزمایش SPECT از مقدار کمی از مواد رادیواکتیو با دوز کم که به داخل رگ تزریق می شود ، استفاده می کند تا نقشه مفصلی 3 بعدی از فعالیت جریان خون در مغز شما ایجاد کند که در هنگام تشنج اتفاق می افتد. پزشکان همچنین ممکن است نوعی تست SPECT به نام تفریق اکتشاف SPECT را در MRI (SISCOM) انجام دهند ، که ممکن است حتی نتایج دقیق تر را ارائه دهد. این آزمایش معمولاً در بیمارستان با ضبط EEG یک شبه انجام می شود.

درمان تشنج

همه افرادی که یک تشنج دارند یک مورد دیگر نخواهند داشت و از آنجا که تشنج می تواند یک حادثه منزوی باشد ، ممکن است پزشک شما تصمیم نگیرد تا زمانی که بیش از یک مورد را انجام داده اید ، شروع به درمان کند.

هدف مطلوب در درمان تشنج ، یافتن بهترین روش درمانی ممکن برای جلوگیری از بروز تشنج ، با کمترین عوارض جانبی است.

درمان دارویی

درمان تشنج معمولاً شامل استفاده از داروهای ضد تشنج است. گزینه های مختلفی برای داروهای ضد تشنج وجود دارد. هدف این است که دارویی را پیدا کنید که برای شما مفید باشد و کمترین عوارض جانبی برای شما ایجاد کند. در بعضی موارد ، پزشک ممکن است بیش از یک دارو را توصیه کند.

پیدا کردن دارو و دوز مناسب می تواند پیچیده باشد. پزشک هنگام انتخاب دارو برای تجویز ، وضعیت شما ، تعداد دفعات تشنج ، سن و سایر عوامل را در نظر می گیرد. پزشک همچنین سایر داروهای مورد استفاده شما را بررسی خواهد کرد تا اطمینان حاصل شود که داروهای ضد صرع با آنها تداخلی ندارند.

جراحی و سایر روشهای درمانی

اگر داروهای ضد تشنج مؤثر نباشند ، سایر روشهای درمانی ممکن است گزینه ای باشد:

عمل جراحی

هدف از عمل جراحی جلوگیری از بروز تشنج است. جراحان در جایی که تشنج شروع می شود ، منطقه مغز شما را پیدا کرده و از بین می برند. جراحي براي كساني كه تشنجی دارند كه هميشه در همان مکان در مغز آنها منشأ مي گیرد بهتر عمل مي كند.

تحریک عصب واگوس

وسیله ای که زیر پوست سینه شما کاشته می شود ، عصب واگ را در گردن شما تحریک می کند و سیگنال هایی به مغز شما ارسال می کند که باعث مهار تشنج می شود. با تحریک عصب واگ ، ممکن است هنوز نیاز به مصرف دارو داشته باشید ، اما ممکن است شما بتوانید دوز را کاهش دهید.

تحریک عصبی واکنشی

در حین عصب دهی واکنشی ، دستگاهی که در سطح مغز شما یا در بافت مغز کاشته می شود می تواند فعالیت تشنج را تشخیص دهد و تحریک الکتریکی را به منطقه شناسایی شده ارائه دهد تا تشنج را متوقف کند.

تحریک عمیق مغز

پزشکان الکترودهایی را در مناطق معینی از مغز شما قرار می دهند تا تکانه های الکتریکی تنظیم کنند که فعالیت غیر طبیعی مغز را تنظیم می کند. الکترودها به وسیله ای مانند ضربان ساز که در زیر پوست سینه شما قرار دارد وصل می شود ، که میزان تحریک تولید شده را کنترل می کند.

رژیم درمانی

پیروی از رژیم غذایی پر چربی و کربوهیدرات های کم ، معروف به یک رژیم کتوژنیک ، می تواند کنترل تشنج را بهبود بخشد.

تغییرات رژیم غذایی کم چرب و کم کربوهیدرات ، از جمله شاخص گلیسمی کم و رژیمهای غذایی تغییر یافته اتکین ، هرچند که کمتر موثر هستند اما به اندازه رژیم کتوژنیک محدود کننده نیستند و ممکن است فوایدی داشته باشند.

بارداری و تشنج

زنانی که دچار تشنج قبلی شده اند به طور معمول قادر به بارداری سالم هستند. نقایص هنگام تولد مربوط به برخی از داروهای خاص ممکن است گاهی رخ دهد.

به طور خاص ، اسید والپروئیک – یکی از داروهای احتمالی برای تشنج عمومی – با نقایص شناختی و نقص لوله عصبی مانند اسپینا بیفیدا همراه است. آکادمی مغز و اعصاب آمریکایی توصیه می کند که خانمها به دلیل خطرات برای کودک از مصرف اسید والپروئیک در دوران بارداری خودداری کنند. در مورد این خطرات با پزشک خود صحبت کنید. به دلیل خطر نقص هنگام تولد و به دلیل اینکه بارداری می تواند سطح داروها را تغییر دهد ، برنامه ریزی پیش تصور برای خانم هایی که تشنج داشته اند از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

در بعضی موارد ، ممکن است مناسب باشد که دوز داروی تشنج را قبل یا طی حاملگی  تغییر دهید. درمان ممکن است در موارد نادری تغییر کنند.

داروهای ضد بارداری و ضد تشنج

برخی از داروهای ضد تشنج می توانند تأثیر داروهای ضد بارداری (ضد بارداری خوراکی) را تغییر دهند. اگر پیشگیری از بارداری دارای اولویت بالایی است ، بررسی کنید که آیا داروی شما با داروی ضد بارداری شما ارتباط برقرار می کند یا خیر ، آیا باید اشکال دیگر پیشگیری از بارداری مورد بررسی قرار گیرد.

در اینجا چند مرحله برای کمک به کنترل تشنج می توانید استفاده کنید:

• دارو را به درستی مصرف کنید.
• دوز را قبل از صحبت با پزشک خود تنظیم نکنید. اگر احساس می کنید داروی شما تغییر کرده است ، در این مورد پزشک خود مشورت کنید.
• به اندازه کافی خوابیدن.
•  کمبود خواب می تواند باعث تشنج شود. حتما هر شب استراحت کافی داشته باشید.
• یک دستبند هشدار پزشکی بپوشید.
•  این امر به پرسنل اورژانس کمک خواهد کرد که اگر تشنج دیگری دارند ، با شما صحیح رفتار کنند.
• فعال باشید.
•  ورزش و فعال بودن ممکن است به سلامتی جسمی شما کمک کند و افسردگی را کاهش دهد. اگر در حین ورزش خسته شدید ، به اندازه کافی آب بنوشید و استراحت کنید.
• زندگی سالم را انتخاب کنید. مدیریت استرس ، محدود کردن مشروبات الکلی و پرهیز از سیگار همه از عوامل موثر در یک سبک زندگی سالم است.

امنیت شخصی

تشنج معمولاً منجر به صدمات جدی نمی شود ، اما اگر تشنج مکرر داشته باشید ، آسیب دیدگی احتمال دارد. این مراحل می تواند به شما در جلوگیری از آسیب دیدگی در هنگام تشنج کمک کند.

• مراقب آب باشید.
•  بدون شخصی که در آن نزدیکی است ، به تنهایی شنا نکنید و در یک قایق استراحت نکنید.
• در حین فعالیت هایی مانند دوچرخه سواری یا مشارکت ورزشی ، کلاه ایمنی بپوشید .
• به جای حمام دوش بگیرید ، مگر اینکه کسی در نزدیکی شما باشد.
• مبلمان خود را اصلاح کنید.
•  گوشه های تیز را لبه دار کنید ، مبلمان با لبه های گرد را بخرید و صندلی هایی را انتخاب کنید که دارای بازو باشد تا از افتادن صندلی جلوگیری کند. در صورت سقوط ،  فرش با بالشتک ضخیم در نظر بگیرید تا از شما محافظت کند.
• نکاتی درباره کمکهای اول را در مکانی که مردم به راحتی می توانید آنها را مشاهده کنید ، مصادره کنید. شماره تلفن های مهم را نیز در آن وارد کنید.

کمک های اولیه تشنج

دانستن اینکه چه کسی باید انجام شود اگر شاهد تشنج هستید ، مفید است. اگر در آینده در معرض تشنج هستید ، این اطلاعات را به خانواده ، دوستان و همكاران منتقل كنید تا در صورت داشتن تشنج بدانند كه چه كنند.

برای کمک به شخصی در هنگام تشنج ، این مراحل را انجام دهید:

• با دقت شخص را به یک طرف بچرخانید
• چیزی نرم را زیر سر او قرار دهید
• لباس گردن تنگ را شل کنید
• از قرار دادن انگشتان یا اشیاء دیگر در دهان شخص خودداری کنید
• سعی نکنید کسی که تشنج دارد را مهار کنید
• اگر شخص در حال حرکت است اشیاء خطرناک را پاک کنید
• تا زمان رسیدن پرسنل پزشکی با شخص در ارتباط باشید
• فرد را دقیقا تحت نظر داشته باشید تا بتوانید جزئیاتی از آنچه اتفاق افتاده است ارائه دهید
• مدت تشنج را بسنجید
• آرام باشید

مقابله و پشتیبانی

اگر با اختلال تشنج زندگی می کنید ، ممکن است احساس نگرانی یا استرس نسبت به آنچه آینده شما دارد داشته باشد. استرس می تواند روی سلامت روان شما تأثیر بگذارد ، بنابراین مهم است که در مورد احساسات خود با متخصص مراقبت های بهداشتی صحبت کنید و به دنبال راه هایی برای یافتن کمک باشید.

در خانه

خانواده شما می توانند پشتیبانی بسیار مورد نیاز را ارائه دهند. آنچه در مورد اختلال تشنج خود می دانید به آنها بگویید. به آنها اطلاع دهید که می توانند از شما سؤال بپرسند و در مورد نگرانی های خود در گفتگوها آماده باشند. با به اشتراک گذاشتن مطالب آموزشی یا منابع دیگری که متخصص بهداشت شما به شما داده است ، به آنها کمک کنید تا شرایط شما را درک کنند.

در محل کار

با سرپرست خود ملاقات کرده و در مورد اختلال تشنج و نحوه تأثیر آن روی شما صحبت کنید. در صورت بروز تشنج در هنگام کار ، از سرپرست یا همکاران خود در مورد آنچه نیاز دارید صحبت کنید. در مورد اختلالات تشنج با همكاران خود صحبت كنيد.

تو تنها نیستی

به یاد داشته باشید، شما لازم نیست که به تنهایی با آن مقابله کنید. به خانواده و دوستان دسترسی داشته باشید. از متخصصین مراقبت های بهداشتی خود در مورد گروه های پشتیبانی محلی بخواهید یا به یک انجمن پشتیبانی آنلاین بپیوندید. از درخواست کمک نترسید. داشتن سیستم پشتیبانی قوی برای زندگی با هر شرایط پزشکی بسیار مهم است.

آماده شدن برای قرار ملاقات شما

در بعضی موارد ، تشنج نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد و همیشه زمان لازم برای آماده شدن برای قرار ملاقات وجود ندارد.

در موارد دیگر ، اولین ملاقات شما برای ارزیابی تشنج ممکن است با پزشک خانواده یا پزشک عمومی باشد. یا ممکن است شما به یک متخصص مانند پزشک معالج در شرایط مغز و سیستم عصبی (متخصص مغز و اعصاب) یا یک متخصص مغز و اعصاب آموزش دیده در صرع (صرع) مراجعه کنید.

برای آماده شدن برای قرار ملاقات خود ، در مورد آماده شدن و درک آنچه از پزشک انتظار دارید ، در نظر بگیرید.

آنچه شما می توانید انجام دهید

اطلاعات مربوط به تشنج را ضبط کنید. اگر این جزئیات را می دانید ، زمان ، مکان ، علائمی را که تجربه کرده اید و مدت زمان ماندگاری آن را درج کنید. از هرکسی که ممکن است این تشنج را مشاهده کرده باشد ، مانند یکی از اعضای خانواده ، دوست یا همکار خود ، جستجو کنید تا بتوانید اطلاعاتی را که نمی دانید ضبط کنید.

از محدودیت های قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان ملاقات ، سؤال کنید که آیا قبل از انجام هرگونه آزمایش پزشکی یا امتحان پزشکی ، کاری وجود دارد که باید از قبل انجام دهید.

اطلاعات شخصی اصلی ، از جمله فشارهای اساسی یا تغییرات اخیر زندگی را بنویسید .

لیستی از تمام داروها ، ویتامین ها یا مکمل های مصرفی از جمله دوزها را تهیه کنید.

برای کمک به شما در یادآوری تمام اطلاعات ارائه شده در هنگام قرار ملاقات ، یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستانتان را همراهی کنید . همچنین ، از آنجا که ممکن است شما از همه مواردی که هنگام تشنج اتفاق می افتد آگاهی نداشته باشید ، ممکن است پزشک شما بخواهد از شخصی که شاهد بوده سؤال کند.

سوالاتت رو برای پرسیدن از دکتر بنویس.

تهیه لیستی از سوالات به شما کمک می کند تا از پزشک خود بهترین استفاده را ببرید.

در مورد تشنج ، برخی از سؤالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• به نظر شما چه چیزی باعث تشنج من شده است؟
• آیا نیاز به انجام آزمایشات دارم؟
• چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟
• گزینه های اصلی رویکرد اصلی که شما پیشنهاد می کنید چیست؟
• چقدر احتمال دارد که ممکن است تشنج دیگری داشته باشم؟
• چگونه می توانم اطمینان حاصل كنم كه اگر تشنج دیگری داشته باشم به خودم آسیب نمی رسانم؟
• من این شرایط سلامتی دیگر را دارم. چگونه می توانم به بهترین وجه آنها را مدیریت کنم؟
• آیا محدودیتی وجود دارد که باید دنبال کنم؟
• آیا باید یک متخصص را ببینم؟ این هزینه چیست و بیمه من آن را تأمین خواهد کرد؟
• آیا جایگزینی عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟
• آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خودم به خانه ببرم؟ چه وب سایتهایی را پیشنهاد می کنید؟

علاوه بر سؤالاتی که برای سؤال از پزشک خود تهیه کرده اید ، هر وقت خواستید سؤالاتی را که به درستی درک نکردید در طول ملاقات خود مطرح کنید .

چه انتظاری از پزشک دارید

پزشک شما به احتمال زیاد تعدادی سؤال از شما خواهد پرسید:

• آیا می توانید حمله تشنج خود را توصیف کنید؟
• کجا بودید و قبل از شروع آن چه اتفاقی افتاد؟
• آیا کسی آنجا بود که شاهد چه اتفاقی افتاد؟
• چه احساسی را قبل از تشنج به یاد دارید؟ بعد از تشنج چطور؟
• چه علائمی را تجربه کرده اید؟
• مدت زمان تشنج چقدر طول کشید؟
• آیا در گذشته تشنج یا مشکل عصبی دیگری داشته اید؟
• آیا شما اعضای خانواده ای دارید که به اختلال تشنج یا صرع مبتلا شده اند؟
• آیا اخیراً به خارج از کشور سفر کرده اید؟

برای دریافت مشاوره در این زمینه به پیج اینستاگرام دکتر مهرداد حسین زاده بختوری به عنوان یکی از بهترین متخصصان جراحی مغز و اعصاب و ستون فقرات مراجعه نمایید .

منبع

https://www.epilepsy.com/