برای درمان آنوریسم مغزی، ابتدا باید نوع و سایز آن و همین طور محل قرارگیری آن به درستی تعیین شود. پس از آن پزشک و جراح نسبت به روش درمانی مناسب تصمیم گیری خواهد کرد.

معمولا برای کاهش علائم و عوارض ناشی از این بیماری، داروهای مسکن چون استامینوفن تجویز می شود. همین طور تجویز داروهایی دیگر چون نیمودیپین نیز جهت کاهش ریسک های آنوریسم به کار برده خواهند شد. البته مصرف هیچ یک از این داروها بدون تجویز پزشک، به هیچ وجه توصیه نشده و حتما باید بیمار تحت معالجه پزشک قرار بگیرد.

به هر ترتیب روش های درمانی آنوریسم مغزی، می تواند یکی از موارد زیر باشد:

جراحی

در یک روش معمول برای درمان آنوریسم مغزی، می توان به طور کلی زائده را قیچی کرده و آن را از بین می بریم. در مدل دیگر به جای قیچی کردن آنوریسم، محل تغذیه خونی آن را مسدود کرده و با استفاده از یک لوله پلاستیکی روی گردنه آنوریسم، ورود جریان خون به آن را قطع می کنیم.

ایمپلنت های لوله ای

نوع دیگر از روش درمان برای این عارضه، به کار بردن ایمپلنت های لوله ای است که می توان به وسیله آن ها از وارد شدن جریان خون به آنوریسم جلوگیری به عمل آورده و به این شکل زمینه از بین رفتن آن ها را ایجاد کرد. البته این روش غالبا برای آنوریسم های بزرگ کارایی دارد. در این روش لوله ایمپلنت را داخل رگ برده و آن را از سیم های لاتکسی پر می کنند تا خون به آنوریسم وارد نشود. به این روش کوییلینگ یا کلاف پیچی اندوواسکولار گفته می شود.

نکته: لازم به ذکر است که وقتی با آنوریسم های بدون وقفه روبرو هستیم، قطع انتقال دهنده جریان و مسدود ساختن مسیر خونرسانی به آنوریسم، بهترین راه حل محسوب می شود. اما با این همه گاهی اوقات مراقبت های پیوسته به جای استفاده از روش تهاجمی از سوی پزشک توصیه می شود. در چنین شرایطی ریسک جراحی با توجه به وضعیت بیمار از لحاظ سن و شرایط فیزیکی، موقعیت قرارگیری آنوریسم و … بالا بوده و بعضی اوقات پزشک، مراقبت را به جای جراحی سریع، ترجیح خواهد داد.

تذکر مهم: با اصلاح رفتارهای سلامتی خود از جمله ترک سیگار و مشروبات الکلی، تناسب اندام، روی آوردن به سبزیجات و تغذیه سالم و ورزش منظم، می توانید ریسک ایجاد این عارضه را کاهش دهید.