روشهای زیر تستهای استاندارد است که برای شناسایی منبع فعالیت غیر طبیعی مغز استفاده می شود.

الکتروانسفالوگرام پایه (EEG)

در این آزمایش ، الکترودهایی بر روی پوست سر قرار می گیرند تا در هنگام تجربه تشنج ، فعالیت الکتریکی تولید شده توسط مغز اندازه گیری شود. الگوهای موجود در این فعالیت می تواند نواحی کلی مغز را که ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند ، نشان دهد.

EEG

فیلم EEG مداوم با نظارت ویدیویی تشنج های شما را هنگام وقوع ثبت می کند. از آنجا که باید داروهای تشنج شما کاهش یابد یا به طور موقت متوقف شود تا تشنج ایجاد شود ، برای این آزمایش در بیمارستان بستری خواهید شد. ارتباط تغییرات EEG با حرکات بدن در هنگام تشنج به شما کمک می کند تا ناحیه مغز شما که در آن تشنج شروع می شود ، مشخص شود.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)

MRI که از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق استفاده می کند ، می تواند سلول های آسیب دیده ، تومورها یا سایر ناهنجاری هایی که می تواند باعث تشنج شود را شناسایی کند.

تیم جراحی شما ممکن است آزمایش های اضافی را برای بومی سازی منبع تشنج و توصیف ماهیت فعالیت غیر طبیعی انجام دهد. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

نظارت بر EEG تهاجمی

اگر یک آزمایش EEG نتواند محلی سازی محل تحریک تشنج را انجام دهد ، نظارت با الکترودهای جراحی انجام می شود. جراح شبکه یا نوار الکترود را روی سطح مغز قرار می دهد و یا الکترودهایی را عمیق تر در داخل مغز قرار می دهد. نظارت بر EEG در حالی که بیهوش هستید انجام می شود.

EEG ویدیویی با الکترودهای تهاجمی

الکترودهای قرار داده شده به صورت جراحی نیز ممکن است برای یک روش EEG ویدیویی مورد نیاز باشد. بعد از عمل جراحی ، اطلاعات ویدیو و EEG در حین بیدار شدن از بیمارستان در حالی که بیدار هستید اما داروهای ضد تشنج مصرف نمی کنید ، ضبط می شود.

توموگرافی

انتشار پوزیترون (PET) یک دستگاه تصویربرداری تخصصی است که برای اندازه گیری عملکرد مغز هنگام عاری از تشنج استفاده می شود. تصاویر به تنهایی – یا همراه با داده های MRI – می توانند به شناسایی منبع تشنج شما کمک کنند.

انتشار یک فوتون (SPECT)

این روش جریان خون در مغز را هنگام تشنج اندازه گیری می کند. به طور معمول ، جریان خون در بخشی از مغز که در آن منشاء تشنج است ، بیشتر است. برای گذراندن این آزمایش در بیمارستان بستری خواهید شد.

ارزیابی ها برای درک عملکرد مغز

بسته به محل جراحی ، تیم شما ممکن است آزمایشاتی را انجام دهد تا مناطق دقیق مغز را کنترل کند که زبان ، عملکردهای حسی ، مهارت حرکتی یا سایر عملکردهای مهم را کنترل می کند. این اطلاعات به جراح شما کمک می کند تا عملکرد خود را تا حد امکان در هنگام از بین بردن یا تغییر سایتی در مغز شما حفظ کند.

این آزمون ممکن است شامل موارد زیر باشد:

MRI عملکردی

این آزمایش مناطقی از فعالیت مغز را هنگام انجام یک کار خاص مانند گوش دادن یا خواندن مشخص می کند. این به جراح کمک می کند مکان های دقیق مغز شما را که عملکرد خاصی را کنترل می کند ، بشناسد.

تست وادا

با این آزمایش ، یک داروی تزریق شده به طور موقت یک طرف مغز شما را به خواب می اندازد. سپس شما یک تست برای عملکرد زبان و حافظه انجام داده اید. این آزمایش می تواند در تعیین اینکه کدام قسمت از مغز شما برای استفاده از زبان شما حاکم است ، کمک کند. در حالی که FMRI کاربردی غالباً این آزمایش را جایگزین کرده است ، اگر مطالعه تصویربرداری برای شما امکان پذیر نباشد ، ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.

نقشه برداری مغز

الکترودهای کوچک با جراحی بر روی سطح مغز قرار می گیرند. هنگامی که بعد از عمل هوشیار هستید ، تعدادی کار را انجام می دهید که با اندازه گیری فعالیت الکتریکی مغز شما مطابقت دارد.

آزمایشات عصبی

یک تست برای اندازه گیری مهارتهای یادگیری کلامی و غیر کلامی و عملکرد حافظه انجام می شود. این آزمایشات ممکن است بینشی اضافی در مورد ناحیه مغز در اثر تشنج و همچنین یک پایه برای اندازه گیری عملکرد بعد از عمل فراهم کند.