جراحی صرع
در مقاله جراحی صرع که در سایت رسمی دکتر مهرداد حسین زاده بختوری متخصص جراحی مغز و اعصاب و ستون فقرات آماده و جمع اوری شده است در مورد موارد زیر صحبت شده است:
- جراحی صرع چیست ؟
- دلیل انجام جراحی صرع کدام است ؟
- انواع جراحی صرع چیست ؟
- خطرات عمل جراحی صرع
- چگونگی تشخیص جراحی صرع
- نتایج به دست امده از جراحی صرع
جراحی صرع
جراحی صرع ممکن است در افراد در هر سنی مورد توجه قرار گیرد. بهترین کاندیدا برای جراحی صرع افراد مبتلا به صرع هستند که با مصرف دارو قابل کنترل نیستند و همچنین افراد مبتلا به ناهنجاری و اختلال مغزی که علت تشنج باشد.
جراحی صرع یک عمل مغز برای کنترل تشنج ها می باشد. انواع مختلف جراحی برای انواع مختلف صرع وجود دارد.
جراحی صرع روشی است که باعث از بین رفتن یا تغییر ناحیه ای از مغز شما از محل بروز تشنج می شود. در جراحی صرع جراح قسمت غیر طبیعی مغز را که باعث تشنج می شود از بین می برد.
تومور های مغزی و ناهنجاری های عروقی (عروق خونی) سکته های مغزی قدیمی و بی نظمی های مادرزادی (ارثی) نیز ممکن است تحت درمان قرار گیرند (اگر معلوم شود که باعث ایجاد تشنج می شوند)
جراحی صرع زمانی بیش ترین اثر را دارد كه تشنج همیشه در یك مکان واحد در مغز منشاء یابد. جراحی صرع اولین خط درمان نیست ، اما زمانی که حداقل دو داروی ضد تشنج نتوانسته اند تشنج را کنترل کنند در نظر گرفته می شود.
تعدادی از ارزیابی های قبل از جراحی برای تعیین اینکه آیا شما واجد شرایط جراحی صرع هستید و نحوه انجام این روش لازم است.
دلیل انجام جراحی صرع چیست ؟
جراحی صرع ممکن است گزینه ای باشد زمانی که داروها تشنج را کنترل نکنند ، شرایطی که به صرع مقاوم به درمان یا صرع مقاوم به دارو شناخته می شود. هدف از جراحی صرع از بین بردن تشنج یا محدود کردن شدت آنها با یا بدون استفاده از داروها است.
صرع کنترل نشده می تواند منجر به تعدادی از عوارض و خطرات سلامتی از جمله موارد زیر شود:
- صدمات جسمی در هنگام تشنج
- غرق شدن ، در صورت بروز تشنج در هنگام حمام یا شنا
- افسردگی و اضطراب
- کاهش حافظه یا مهارت های دیگر تفکر
- تأخیرهای رشد در کودکان
- مرگ ناگهانی (عارضه نادر صرع)
انواع جراحی صرع کدام است ؟
تشنج صرع ناشی از فعالیت غیر طبیعی سلولهای خاص مغزی (نورون ها) است. نوع جراحی تا حد زیادی به محل قرارگیری نورون ها که باعث تشنج می شوند و سن بیمار بستگی دارد. انواع جراحی شامل موارد زیر است:
عمل جراحی رزکسیون
رایج ترین عمل جراحی صرع ، برداشتن بخش کوچکی از مغز است. جراح بافت های مغز را در ناحیه مغز که منشاء آن تشنج است ، قطع می کند ، معمولاً محل تومور ، آسیب مغزی یا ناهنجاری است. جراحی های رزکسیون اغلب در یکی از لوب های تمپورال انجام می شود ، ناحیه ای که حافظه بصری ، درک زبان و احساسات را کنترل می کند.
درمان با لیزر بینابینی
لیزر بینابینی (LITT)، یک عمل جراحی کمتر تهاجمی است که از لیزر برای مشخص کردن و از بین بردن بخش کوچکی از بافت مغز استفاده می کند. تصویربرداری از رزونانس مغناطیسی (MRI) برای هدایت جراح استفاده می شود.
تحریک عمیق مغزی استفاده از الکترود ، که بطور دائم در اعماق مغز کاشته می شود
برای انتشار سیگنال های الکتریکی به طور منظم به موقع است که باعث اختلال در فعالیت های غیر طبیعی و تشنج می شود. این روش همچنین با MRI هدایت می شود. ژنراتور ارسال کننده پالس الکتریکی در قفسه سینه کاشته می شود.
callosotomy Corpus
یک عمل جراحی برای جدا کردن – به طور کامل یا جزئی – دسته ای از اعصاب است که به طرف راست و چپ مغز متصل می شوند (corpus callosum). این معمولاً در کودکانی که فعالیت غیرطبیعی مغز را تجربه می کنند و از یک طرف مغز به طرف دیگر پخش می شود ، استفاده می شود.
برداشتن نیمکره
یک روش برای از بین بردن یک طرف (نیمکره) ماده خاکستری چین دار مغز (قشر مغز) است. این عمل جراحی به طور کلی برای کودکانی که تشنج هایی را تجربه می کنند که از چندین مکان در یک نیمکره منشأ می گیرند ، معمولاً نتیجه یک وضعیت موجود در بدو تولد یا در اوایل شیرخوارگی است.
برداشتن فانکشن نیمکره ، که به طور اولیه در کودکان نیز مورد استفاده قرار می گیرد ، جداسازی undercutting نیمکره ناشی از تشنج برای قطع اتصالات آن با سیستم عصبی بدن بدون برداشتن واقعی بافت مغز است.
خطرات جراحی صرع چیست ؟
مناطق مختلف مغز عملکردهای مختلفی را کنترل می کنند. بنابراین ، خطرات بسته به محل جراحی و نوع جراحی متفاوت است. تیم جراحی شما به شما در درک خطرات خاص و همچنین راهکارهایی که از آنها استفاده می کنند برای کاهش خطر عواقب نامطلوب کمک می کند.
خطرات شامل موارد زیر است:
- مشکلات حافظه و زبان که می تواند بر توانایی شما در درک و استفاده از زبان تأثیر بگذارد
- نقص بینایی در جایی که زمینه های بینایی چشمان شما با هم همپوشانی دارند
- افسردگی یا سایر تغییرات خلقی که می توانند بر عملکرد بین فردی یا اجتماعی تأثیر بگذارند
- سردرد
- سکته
چگونه برای جراحی صرع آماده شویم
اگر کاندیدای احتمالی جراحی صرع باشید ، با یک تیم پزشکی در یک مرکز تخصصی صرع کار خواهید کرد. تیم شما چندین آزمایش را برای تعیین صلاحیت شما برای جراحی ، شناسایی محل جراحی مناسب و انجام جزئیات عملکرد این منطقه خاص از مغز شما انجام خواهد داد. برخی از این آزمایشات به صورت سرپایی انجام می شوند ، در حالی که برخی دیگر نیاز به بستری در بیمارستان دارند.
ارزیابی برای یافتن منطقه دچار مشکل
روشهای زیر تستهای استاندارد است که برای شناسایی منبع فعالیت غیر طبیعی مغز استفاده می شود.
الکتروانسفالوگرام پایه (EEG)
در این آزمایش ، الکترودهایی بر روی پوست سر قرار می گیرند تا در هنگام تجربه تشنج ، فعالیت الکتریکی تولید شده توسط مغز اندازه گیری شود. الگوهای موجود در این فعالیت می تواند نواحی کلی مغز را که ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند ، نشان دهد.
EEG
فیلم EEG مداوم با نظارت ویدیویی تشنج های شما را هنگام وقوع ثبت می کند. از آنجا که باید داروهای تشنج شما کاهش یابد یا به طور موقت متوقف شود تا تشنج ایجاد شود ، برای این آزمایش در بیمارستان بستری خواهید شد. ارتباط تغییرات EEG با حرکات بدن در هنگام تشنج به شما کمک می کند تا ناحیه مغز شما که در آن تشنج شروع می شود ، مشخص شود.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
MRI که از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق استفاده می کند ، می تواند سلول های آسیب دیده ، تومورها یا سایر ناهنجاری هایی که می تواند باعث تشنج شود را شناسایی کند.
تیم جراحی شما ممکن است آزمایش های اضافی را برای بومی سازی منبع تشنج و توصیف ماهیت فعالیت غیر طبیعی انجام دهد. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
نظارت بر EEG تهاجمی
اگر یک آزمایش EEG نتواند محلی سازی محل تحریک تشنج را انجام دهد ، نظارت با الکترودهای جراحی انجام می شود. جراح شبکه یا نوار الکترود را روی سطح مغز قرار می دهد و یا الکترودهایی را عمیق تر در داخل مغز قرار می دهد. نظارت بر EEG در حالی که بیهوش هستید انجام می شود.
EEG ویدیویی با الکترودهای تهاجمی
الکترودهای قرار داده شده به صورت جراحی نیز ممکن است برای یک روش EEG ویدیویی مورد نیاز باشد. بعد از عمل جراحی ، اطلاعات ویدیو و EEG در حین بیدار شدن از بیمارستان در حالی که بیدار هستید اما داروهای ضد تشنج مصرف نمی کنید ، ضبط می شود.
توموگرافی
انتشار پوزیترون (PET) یک دستگاه تصویربرداری تخصصی است که برای اندازه گیری عملکرد مغز هنگام عاری از تشنج استفاده می شود. تصاویر به تنهایی – یا همراه با داده های MRI – می توانند به شناسایی منبع تشنج شما کمک کنند.
انتشار یک فوتون (SPECT)
این روش جریان خون در مغز را هنگام تشنج اندازه گیری می کند. به طور معمول ، جریان خون در بخشی از مغز که در آن منشاء تشنج است ، بیشتر است. برای گذراندن این آزمایش در بیمارستان بستری خواهید شد.
ارزیابی ها برای درک عملکرد مغز
بسته به محل جراحی ، تیم شما ممکن است آزمایشاتی را انجام دهد تا مناطق دقیق مغز را کنترل کند که زبان ، عملکردهای حسی ، مهارت حرکتی یا سایر عملکردهای مهم را کنترل می کند. این اطلاعات به جراح شما کمک می کند تا عملکرد خود را تا حد امکان در هنگام از بین بردن یا تغییر سایتی در مغز شما حفظ کند.
این آزمون ممکن است شامل موارد زیر باشد:
MRI عملکردی
این آزمایش مناطقی از فعالیت مغز را هنگام انجام یک کار خاص مانند گوش دادن یا خواندن مشخص می کند. این به جراح کمک می کند مکان های دقیق مغز شما را که عملکرد خاصی را کنترل می کند ، بشناسد.
تست وادا
با این آزمایش ، یک داروی تزریق شده به طور موقت یک طرف مغز شما را به خواب می اندازد. سپس شما یک تست برای عملکرد زبان و حافظه انجام داده اید. این آزمایش می تواند در تعیین اینکه کدام قسمت از مغز شما برای استفاده از زبان شما حاکم است ، کمک کند. در حالی که FMRI کاربردی غالباً این آزمایش را جایگزین کرده است ، اگر مطالعه تصویربرداری برای شما امکان پذیر نباشد ، ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.
نقشه برداری مغز
الکترودهای کوچک با جراحی بر روی سطح مغز قرار می گیرند. هنگامی که بعد از عمل هوشیار هستید ، تعدادی کار را انجام می دهید که با اندازه گیری فعالیت الکتریکی مغز شما مطابقت دارد.
آزمایشات عصبی
یک تست برای اندازه گیری مهارتهای یادگیری کلامی و غیر کلامی و عملکرد حافظه انجام می شود. این آزمایشات ممکن است بینشی اضافی در مورد ناحیه مغز در اثر تشنج و همچنین یک پایه برای اندازه گیری عملکرد بعد از عمل فراهم کند.
آنچه باید در مورد جراحی بیماری صرع انتظار داشت
قبل از عمل
برای جلوگیری از ابتلا به عفونت ، موهای شما نیاز به کوتاه یا تراشیدن بر روی قسمت جمجمه شماست که در طول عمل برداشته می شود. شما یک لوله انعطاف پذیر کوچک قرار داده شده در داخل ورید (دسترسی داخل وریدی) برای ارائه مایعات ، داروهای بی حس کننده یا داروهای دیگر در حین عمل جراحی دارید.
در طول عمل
ضربان قلب ، فشار خون و میزان اکسیژن شما در طول عمل تحت نظارت خواهد بود. یک مانیتور EEG همچنین می تواند در طول عمل امواج مغزی شما را ضبط کند تا بتواند بخشی از مغز را در جایی که تشنج شروع می شود بومی سازی کند.
جراحی صرع معمولاً در حین بیهوشی عمومی انجام می شود و در طی عمل بیهوش خواهید بود. در شرایط نادر ، جراح شما ممکن است شما را در طی بخشی از عمل از خواب بیدار کند تا به تیم کمک کند تا تعیین کند کدام بخش از زبان و حرکت کنترل مغز شماست. در چنین مواقعی برای کنترل درد از دارو استفاده می کنید.
جراح بسته به نوع جراحی ، یک پنجره نسبتاً کوچک در جمجمه ایجاد می کند. پس از عمل پنجره استخوان برای بهبودی به جمجمه باقی مانده تعویض می شود.
بعد از عمل
شما در یک منطقه خاص برای ریکاوری قرار دارید که بعد از بیهوشی از خواب بیدار می شوید. ممکن است لازم باشد شب اول بعد از عمل را در بخش مراقبت های ویژه بگذرانید. کل مدت بستری در بیمارستان برای بیشتر جراحی های صرع معمولاً حدود سه یا چهار روز است.
هنگام بیدار شدن ، سر شما متورم و دردناک خواهد شد. حداقل بسیاری از افراد حداقل برای چند روز اول به مواد مخدر برای درد نیاز دارند. بسته یخی روی سر شما نیز ممکن است کمک کند. بیشتر تورم و درد بعد از عمل ظرف چند هفته برطرف می شود.
احتمالاً تقریباً یک یا سه ماه دیگر قادر نخواهید بود به کار یا مدرسه برگردید. شما باید چند هفته اول بعد از عمل صرع استراحت و استراحت کنید و سپس به تدریج سطح فعالیت خود را افزایش دهید.
بعید است که عمل جراحی بدون عوارضی مانند سکته مغزی یا از بین رفتن گفتار ، به توانبخشی شدید احتیاج داشته باشید.
نتایج جراحی برای بیماری صرع
نتایج جراحی صرع بسته به نوع عمل جراحی انجام شده متفاوت است. نتیجه مورد انتظار کنترل تشنج با دارو است.
- متداول ترین و بهترین – برداشتن بافت در لوب تمپورال – منجر به نتایج بدون تشنج در حدود دو سوم افراد می شود.
- مطالعات حاکی از آن است که اگر در سال اول بعد از جراحی لوب تمپورال – با مصرف دارو ، تشنج نداشته باشید ، احتمال ابتلا به تشنج در دو سال 87 تا 90 درصد است.
- اگر در دو سال تشنج نداشته باشید ، احتمال ابتلا به تشنج 95 درصد در 5 سال ، 82 درصد در 10 سال است.
- اگر حداقل یک سال بدون تشنج بمانید ، پزشک ممکن است در نظر داشته باشد که داروهای ضد تشنج شما را کاهش داده و در نهایت شما را از این داروها بطور کامل دور کند. اکثر افرادی که پس از قطع دارو دچار تشنج می شوند با از سرگیری درمان دارویی قادر به کنترل تشنج هستند
منبع: https://www.mayoclinic.org
دیدگاهتان را بنویسید